Τα ψηλά και απλησίαστα βουνά απασχολούσαν πάντα τον άνθρωπο και διέγειραν τη φαντασία του. Οι απόκρημνες κορυφές, που έβγαιναν μέσα από τα σύννεφα, προκαλούσαν δέος και έγιναν κατοικίες Θεών για αιώνες! Μέχρι και σήμερα όμως δεν έχουν πάψει να εμπνέουν σεβασμό και δέος και να αποτελούν αντικείμενο έρευνας και εξερεύνησης για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Ωστόσο, η πρόκληση της κατάκτησης μία κορυφής δεν έπαψε ποτέ να κρύβει ανυπέρβλητους συχνά κινδύνους. Με σεβασμό στο βουνό, σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο απαιτητικές κορυφές του κόσμου.

Annapurna

Η Annapurna είναι ορεινός όγκος των Ιμαλαΐων, που βρίσκεται στο κεντρικό – βόρειο τμήμα του Νεπάλ. Έχει μία μόλις κορυφή άνω των 8000 μ., 13 ωστόσο άνω των 7000 μ. και ακόμη 16 άνω των 6000 μ.

Η υψηλότερη κορυφή του ορεινού όγκου είναι η Annapurna Ι που φτάνει στα 8091 μ., κατατάσσοντας την στη 10η θέση των υψηλότερων κορυφών στο κόσμο. Πρόκειται ωστόσο για την πρώτη κορυφή άνω των 8000 μέτρων που κατακτήθηκε από τον άνθρωπο!

Συγκεκριμένα, στις 3 Ιουνίου του 1950 οι Maurice Herzog και Louis Lachenal κατάφεραν και βγήκαν στην κορυφή με την πρώτη κιόλας προσπάθεια, ωστόσο η κατάβασή τους αποδείχθηκε πιο απαιτητική αφήνοντας τους τελικά και με σοβαρούς μόνιμους τραυματισμούς από κρυοπαγήματα. Πρόκειται ίσως για το πιο σημαντικό επίτευγμα στην ιστορία της παγκόσμιας ορειβασίας μέχρι και σήμερα.

H μεγάλη επικινδυνότητα του βουνού φανερώνεται από τους ίδιους τους αριθμούς, αφού σύμφωνα με το NASA’s Earth Observatory μέχρι τον Μάρτιο του 2012 πραγματοποιήθηκαν 191 αναβάσεις από τις οποίες οι 61 είχαν οδυνηρό αποτέλεσμα για τους ορειβάτες. Μία αναλογία θανάτου προς την κορυφή σχεδόν 1 προς 3, που είναι και η μεγαλύτερη αναλογία για κορυφές άνω των 8000 μέτρων σε όλο τον κόσμο (ποσοστό θνησιμότητας 32%).

K2

Το Κ2 είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό στη Γη μετά το Έβερεστ με ύψος 8611 μ. Ανήκει στην οροσειρά του Karakoram και βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Πακιστάν και Κίνας.

Πρόκειται για ένα βουνό που έχει μείνει στην παγκόσμια ορειβασία ως το «Άγριο Βουνό» (Savage Mountain), όταν το 1953 ο George Bell, ορειβάτης αμερικανικής αποστολής, το περιέγραψε ως «το άγριο βουνό που προσπαθεί να σε σκοτώσει».

Η κορυφή Κ2 τελικά κατακτήθηκε για πρώτη φορά μέσω της διαδρομής «Σπηρούνι του Αμπρούτσι» στις 31 Ιουλίου 1954 από τους Lino Lacedelli και Achille Compagnoni, στην ιταλική αποστολή με επικεφαλής τον Ardito Desio.

Η πιο δύσκολη προσέγγιση του βουνού είναι από την κινεζική πλευρά, ενώ η πιο συνηθισμένη από την πλευρά του Πακιστάν. Θεωρείται ίσως ως η πιο απαιτητική τεχνικά ανάβαση του κόσμου, ενώ τα απότομα τμήματα του βράχου με κολόνες πάγου που υποχωρούν, οι συχνές χιονοστιβάδες και καταιγίδες καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την κατάκτηση της κορυφής.

Αξιοσημείωτο ακόμη ότι το Κ2 δεν έχει τύχει ποτέ χειμερινής ανάβασης! Καθώς επίσης και η τραγική φήμη που συνδέει το βουνό με τις γυναίκες. Η πρώτη γυναίκα που έφτασε στην κορυφή του ήταν η Πολωνή Wanda Rutkiewicz τον Ιούνιο του 1986. Κατά τα επόμενα 18 χρόνια σκοτώθηκαν πέντε γυναίκες που έφτασαν μέχρι την κορυφή αλλά δε κατάφεραν να ολοκληρώσουν την κατάβασή τους. Τελικά, μόλις το 2017 η Vanessa O’ Brien έγινε η πρώτη Αμερικάνα γυναίκα που ανέβηκε στην κορυφή του K2 και επέστρεψε με επιτυχία.

Σύμφωνα με τη NASA, το K2 έχει ποσοστό θνησιμότητας 29%.

Nanga Parbat

Το Nanga Parbat είναι το ένατο υψηλότερο βουνό στη Γη με ύψος 8126 μέτρα και βρίσκεται στο βόρειο Πακιστάν στο βορειοδυτικό τμήμα των ορεινών όγκων των Ιμαλαΐων. Το όνομά του σημαίνει «Γυμνό Βουνό» (Naked Mountain), επειδή η νότια πλευρά του είναι καθαρή από χιόνι. Στη νότια πλευρά του Nanga Parbat βρίσκεται και η μεγαλύτερη πλαγιά βουνού στη γη, το Rupal Face με ύψος 4600 μέτρα!

Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, το Nanga Parbat ήταν γνωστό ως το «Βουνό Φονιάς» (Man Eater), επειδή ήταν μία από τις πιο φονικές κορυφές υψηλότερες των οκτώ χιλιομέτρων. Τελικά, η  πρώτη επιτυχημένη ανάβαση πραγματοποιήθηκε 3 Ιουλίου του 1953 από τον Hermann Buhl, μέλος αυστρογερμανικής αποστολής, αφού είχαν προηγηθεί 31 προσπάθειες ανθρώπων που είχαν οδυνηρή κατάληξη προσπαθώντας να κατακτήσουν το βουνό.

Εξίσου αξιοσημείωτο με την ορειβατική ιστορία του Nanga Parbat είναι και η γεωλογική του ιστορία. «Δεν υπάρχει άλλο βουνό στον κόσμο που να ανεβαίνει κανείς τόσο γρήγορα όσο το Nanga Parbat», εξηγεί ο Mike Searle, γεωλόγος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Από το 1953 και έπειτα το ποσοστό επιτυχημένων αναβάσεων στο βουνό έχει αυξηθεί σημαντικά, ωστόσο το ποσοστό θνησιμότητας συνολικά είναι περίπου 20 – 22% σύμφωνα με τη NASA, καθιστώντας το ως ένα ιδιαίτερο επικίνδυνο βουνό.

Kangchenjunga

Το Kangchenjunga είναι το τρίτο υψηλότερο βουνό στον κόσμο με υψόμετρο 8586 μέτρα και βρίσκεται και αυτό στα Ιμαλάια μεταξύ του Νεπάλ και της Ινδίας. Ένα βουνό που μέχρι το 1852 θεωρούνταν ως το υψηλότερο βουνό στον κόσμο!

Το βουνό είναι γνωστό για τον εξαιρετικά απρόβλεπτο καιρό, τις απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες και τις συχνές χιονοστιβάδες, τα οποία το καθιστούν ως ένα από τα πιο απαιτητικά βουνά του κόσμου.

Το Kangchenjunga κατακτήθηκε για πρώτη φορά στις 25 Μαΐου 1955 από τους Joe Brown και George Band, οι οποίοι ήταν μέλη μίας βρετανικής αποστολής. Σταμάτησαν μάλιστα λίγο πριν βγουν στην κορυφή του τηρώντας την υπόσχεση που είχαν δώσει στους μονάρχες Chogyal, ότι η κορυφή του βουνού θα παραμείνει ανέπαφη!

Tο ποσοστό θνησιμότητας είναι περίπου 20% και σε αντίθεση με τα υπόλοιπα βουνά, αυτό φαίνεται να ανεβαίνει με την πάροδο του χρόνου.

Baintha Brakk

Το Baintha Brakk ή αλλιώς Ogre λόγω της απειλητικής όψης του είναι ένα πολύ απότομο και απόκρημνο βουνό ύψους 7285 μέτρων. Βρίσκεται στο Πακιστάν και υψώνεται πάνω από τη βόρεια πλευρά του παγετώνα Biafo, έναν από τους σημαντικότερους παγετώνες της κεντρικής οροσειράς Karakoram.

Αν και η πρώτη ανάβαση στο βουνό πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου του 1977, η επόμενη έγινε πολλά χρόνια μετά το 2001! Ένας από τους πρώτους ορειβάτες που έφτασε στην κορυφή, ο Doug Scott, έσπασε και τα δύο πόδια του κατά την κατάβαση, αναγκάζοντάς τον να σέρνεται κατά τη διάρκεια μεγάλης καταιγίδας μέχρι να επιστρέψει στη βάση της ομάδας. Μία ορειβατική ιστορία πραγματικά ορόσημο, που μαζί  με περισσότερες από 20 αποτυχημένες προσπάθειες κατάκτησης της κορυφής, έχουν δώσει στο Baintha Brakk τη φήμη ως μία από τις πιο επικίνδυνες κορυφές του κόσμου.

Eiger

Το Eiger είναι βουνό των Άλπεων Bernese στην Ελβετία, που φτάνει στα 3967 μέτρα.

Το πιο απροσπέλαστο και τεχνικά δύσκολα τμήμα είναι η βόρεια πλαγιά του Eiger, ύψους περίπου 1800 μέτρων, που ονομάζεται Eiger-Nordwand, Eigerwand ή απλά Nordwand και είναι η μεγαλύτερη βόρεια στις Άλπεις. Πρόκειται για πραγματική πρόκληση με υψηλό κίνδυνο!

Η ανάβασή του Eiger πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από τους Ελβετούς οδηγούς Christian Almer και Peter Bohren και τον Ιρλανδό Charles Barrington, ο οποίος ανέβηκε στη δυτική πλευρά στις 11 Αυγούστου 1858.

Η βόρεια θρυλική πλαγιά του βουνού, το «τελευταίο πρόβλημα» των Άλπεων, αναρριχήθηκε για πρώτη φορά το 1938 από μία αυστρο-γερμανική αποστολή. Η δυσκολία και οι κίνδυνοι που κρύβει της έχουν δώσει το ψευδώνυμο Mordwand ή Murder Wall.

Η απότομη αυτή προεξοχή και οι συχνές πτώσεις πάγου και βράχου (αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη) έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 64 αναρριχητές από την πρώτη επιτυχημένη ανάβαση το 1938.

Θυμήσου ότι η κορυφή δεν είναι αυτοσκοπός και κοίταξε να απολαύσεις την ανάβαση όπου και αν φτάσεις.