Λέξεις που ακούμε λιγότερο ή και περισσότερο συχνά στο βουνό και την ορεινή πεζοπορία! Πολλές από αυτές τις γνωρίζουμε, άλλες τις καταλαβαίνουμε, άλλες πάλι όμως ίσως μας είναι άγνωστες.

Το ορειβατικό γλωσσάρι είναι πλούσιο, ωστόσο εμείς θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε ορισμένους από τους πιο βασικούς όρους. Ακολουθεί μία μικρή μόλις γεύση από ένα μακροσκελέστατο ορειβατικό γλωσσάρι!

• Αλπικό πεδίο: Είναι η περιοχή πριν και κοντά στις κορυφές των βουνών, ένα πεδίο που ξεκινάει όταν τελειώνει το δάσος και τη θέση των δέντρων παίρνει η χαμηλή ή και καθόλου βλάστηση.

• Αυχένας: Είναι το χαμηλότερο σημείο μίας κορυφογραμμής μεταξύ δύο διαδοχικών κορυφών. Το σημείο αυτό είναι συχνά και ορεινή διάβαση, πέρασμα.

• Βάραθρο: Πρόκειται για απόκρημνο και βαθύ ρήγμα στη γη.

• Διάσελο: Είναι το χαμηλότερο σημείο ανάμεσα από δύο κορυφές του ίδιου βουνού. Πρόκειται για περιοχή που συνήθως επικρατούν δυνατοί άνεμοι.

• Ζωνάρι: Είναι στενό μονοπάτι, διάδρομος που κινείται σχεδόν οριζόντια πάνω σε απότομη πλαγιά. Χαρακτηριστικά είναι τα Ζωνάρια στον Όλυμπο, που συναντάμε καθώς ανεβαίνουμε από το Καταφύγιο Α’ (Σπήλιος Αγαπητός) στο Οροπέδιο των Μουσών.

• Καγκέλια: Πρόκειται για απότομες στροφές που συναντάμε πάνω σε ένα μονοπάτι και εξυπηρετούν στη μείωση της κλίσης της διαδρομής.

• Κορνίζα: Είναι το χιόνι που σχηματίζει ένα μπαλκόνι στην άκρη μίας ορθοπλαγιάς. Πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνο σημείο, στο οποίο δεν πρέπει ποτέ να πατάμε, γιατί κάποια στιγμή αυτό υποχωρεί. Είναι απαραίτητο να κρατάμε τουλάχιστον δύο μέτρα απόσταση από την άκρη της χιονισμένης πλαγιάς.

• Κορυφογραμμή: Είναι η υψηλότερη γραμμή που ενώνει τις κορυφές ενός βουνού. Στο σημείο αυτό του βουνού εκατέρωθεν υπάρχουν χαμηλότερες πλαγιές.

• Κούκος: Πρόκειται για πέτρες που είναι τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη, είτε πάνω σε βράχο είτε σε οποιοδήποτε άλλο ευδιάκριτο σημείο. Ο κούκος οριοθετεί το μονοπάτι και μας δείχνει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε.

• Κόψη: Είναι η απότομη γραμμή που σχηματίζουν δυο ορθοπλαγιές διαφορετικού προσανατολισμού, όπως η γνωστή Κόψη Ναούμ στον Όλυμπο.

• Λούκι: Πρόκειται για απότομη διαδρομή που διασχίζει κάθετα μία ορθοπλαγιά. Δεν είναι πεζοπορικό μονοπάτι, αλλά απαιτητικό πέρασμα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Γνωστά λούκια συναντάμε στον Όλυμπο, όπως αυτό του Μύτικα και του Στεφανιού.

• Μπιβουάκ: Είναι κάθε αυτοσχέδιο καταφύγιο για διανυκτέρευση στην ύπαιθρο με λιγοστό εξοπλισμό.

• Πατάρι: Πρόκειται για ένα στενό μπαλκόνι πάνω σε μια ορθοπλαγιά, που είναι όμως αρκετά ευρύχωρο για να σταθούμε ή ακόμη και να διανυκτερεύσουμε.

• Σάρα: Είναι το κατηφορικό μέρος σε μία πλαγιά βουνού που είναι σκεπασμένο με σαθρά, συνήθως χαλίκια και πέτρες. Τα μονοπάτια σε σάρες πρέπει να κινούνται οριζόντια για να είναι ασφαλή.

• Τραβέρσα: Είναι η κίνηση σε μία περιοχή που ακολουθεί πλάγια ή διαγώνια πορεία.

• Χιονούρα: Πρόκειται για χιόνι που δεν έχει λιώσει. Το συναντάμε στο τέλος της άνοιξης ή και το καλοκαίρι σε ανήλια σημεία και είναι συνήθως αρκετά «βρώμικο», επειδή δεν ανανεώνεται με φρέσκο χιόνι και έχει αναμειχθεί με χώμα και σκόνη. Ιδιαίτερα επικίνδυνο σημείο, που χρειάζεται την προσοχή μας.

Στο τέλος όμως αφήσαμε μία δική μας ορολογία, ένα copyright που αναδείχθηκε μέσα από τις δικές μας πεζοπορίες και περιπέτειες στο βουνό! Όταν λοιπόν ακούσετε ότι ακολουθεί μία «γλυκιά ανηφόρα», φορέστε τότε το καλύτερο χαμόγελό σας και ετοιμαστείτε για ένα mini γολγοθά!